πριν το ταξιδι

ζω καποιες περιεργες μερες
ειμαι καλα αλλα δε ξεχυλιζω απο ευτυχια και δεν ειμαι ερωτευμενη
σκεφτομαι οτι ισως δε θα ερωτευτω γιατι τις φορες που μου συνεβη, εγινε πολυ εντονα και σχεδον αμεσα-δεν εγινε σταδιακα..
και πως μπορω εγω να ζησω αν δεν ειμαι ερωτευμενη?
μαλλον θα παω διακοπες. δεν εχω πει σε κανεναν πού θα παω. φοβαμαι οτι ισως δεν παμε ή οτι δε θα περασουμε καλα. τα εισιτηρια εχουν κλειστει.
ή μαλλον πιστευω οτι θα παμε και θα περασουμε καλα και θα ειμαι πολυ χαρουμενη και ανοιχτη και θετικη γιατι θα ειμαι πολυ μακρια χιλιομετρικα και κυριως μακρια απο καθε φοβο-απειλη.
οταν ομως επιστρεψω θα ενεργοποιησω τις αμυνες μου και παλι, για να επιβιωσω με ασφαλεια
δεν ειναι καταφυγιο για μενα ο ν., ειναι μαλλον προκληση αλλα εγω θελω καταφυγιο, θελω ηρεμια, θελω ασφαλεια. ασφαλεια οχι στη ζωη αλλα στην καρδια
μπορω να ειμαι προκλητικη απεναντι του και ισως επιθετικη αλλα δεν ξερει ενδεχομενως ποια ειμαι οταν ερωτευομαι. τοτε δεν ειμαι η ιδια, δε φοβαμαι μονο λαχταραω.η καρδια μου πεταει..
τωρα ειμαι οκ μονο
θα δωσω μια ευκαιρια, ωστε να μπουν τα πραγματα στη θεση τους και να ξεκαθαρισουν τα εκατομμυρια των παρεξηγησεων που μας κρατησαν μακρια τοσα χρονια. το χρωσταω στον εαυτο μου να βγαλω καθε αγκαθι απο μεσα μου. απο κει και περα δε ξερω τι θα γινει.δε φοβαμαι να φυγω, δε φοβαμαι να ζησω. τωρα μπορω και μονη μου, δεν εχω αναγκη κανεναν-αυτο ειναι το δωρο της πολυχρονης μοναξιας!της ουσιαστικης!
αυτες τις μερες εκανα σκεψεις που δεν ειχα ξανατολμησει να κανω. δεν ειχα επιτρεψει στον εαυτο μου να τις κανει για να μη νιωθω δυστυχισμενη που δεν εχω οσα θελω,ετσι λοιπον αυτες τις μερες τα σκεφτηκα!λες να τα καταφερω?....ποιος ξερει!
εχουμε κανει σπουδαιες συζητησεις αυτες τις μερες..ηταν πολυ μεγαλες
απλα μεσα μου υπαρχει παντα ενα κενο. με το ν2 ηταν αλλιως-θυμαμαι τοσα συναισθηματα, τετοιος ερωτας!
τον οκτωβρ θα κανω ακομη μια αλλαγη στις σπουδες μου!το περιμενω με χαρα!
οπως περιμενω και εναν τροπο να βγαλω λεφτα!χεχεχε γιατι πρεπει να πληρωσω τα διδακτρα!χεχεεχε!
σε μια βδομαδα θα ετοιμαζομαι για το ταξιδι μου..
δεν τον εμπιστευομαι, δε μπορω να ηρεμησω πλαι του-ενα χερι τεντωμενο προς το μερος του μου θυμιζει καθε στιγμη να κρατησω αποστασεις
και κραταω..

υπαρχει ενα ερωτηματικο..

λιγο περιεργα νιωθω
αναρωτιεμαι αν βαδιζω σωστα η αν οδηγουμαι σε ενα αδιεξοδο
χμμμμμ.....δεν ειμαι σιγουρη
ουτε αυτο που ζω το εχω ξαναζησει..
δε μπορω να βαλω τα πραγματα σε ταξη..ας τα βαλει ο Θεος για μενα
εγω δε μπορω..