εδω και δυο-μιση μηνες

εχουν αλλαξει παρα πολλα απο τα τελη σεπτεμβρη, εχω γυρισει σελιδα και με ταχεις ρυθμους κανω κατι που μου αρεσει πολυ. νεες σπουδες σε νεο αντικειμενο!με βαση τους κανονες της λογικης ειναι λιγο τρελουτσικο το εγχειρημα αλλα γι αυτο και μου αρεσει, επειδη ειναι προκληση!pure challenge! διαβασμα, διαβασμα, διαβασμα, δουλεια και ιδιαιτερα μαθηματα για να πληρωνουμε και τις σπουδες. αυτο κανω το τελευταιο διαστημα. δεν υπαρχει χρονος για κατι αλλο αλλα ουτε και θελω να υπαρχει. ειμαι δοσμενη και αφοσιωμενη σε αυτο που ξεκινησα.θα ηθελα περισσοτερο χρονο για να διαβαζω ακομη περισσοτερο και να μαθαινω πιο πολλα.. ειμαι γεματη μεσα μου, ειμαι πολυ καλα αν και μονη, συντροφια με το στοχο. τα βραδια οταν ξαπλωνω για να κοιμηθω σκεφτομαι και παλι το ονειρο μου, το φανταζομαι, σκεφτομαι τη στιγμη που θα εχω καταφερει να κανω το αλμα στη ζωη μου και να βρεθω μπροστα, εκει που θελω.πολυ συχνα κλαιω απο τη λαχταρα μου, απο την αγωνια μου για το αν θα καταφερω κατι τελικα, για ολο τον κοπο αλλα και απο τη χαρα τη βαθια που νιωθω. δεν υπαρχει προσωπικη ζωη, ουτε εξοδος, ουτε ερωτικες προεκτασεις. θα μπορουσα πολυ ευκολα να εχω αλλα γιατι να ξοδευτω? δε θα με γεμισουν 1-2 ωρες σεξ. εγω θελω μια ολοκληρη ζωη να μοιραστω και οχι να ξοδεψω τα ενστικτα μου.
αυτο το διαστημα περασε με πολλλη προσπαθεια, πολλη κουραση και με αντιδρασεις απο μερους μου πρωτογνωρες. πρωτη φορα συνεχιζα την προσπαθεια ενω ηξερα οτι μπορει το τελικο αποτελεσμα να με προδωσει. συνεχιζα και συνεχιζω με το ιδιο ενδιαφερον.
λυπαμαι για τις κυριακες που περνουν χωρις να τις χαιρομαι οπως θα ηθελα. υπνος κατω απο τα μαλακα σκεπασματα, ερωτας γεματος τρυφεροτητα και δοσιμο, ζεστος καφες και βολτα στο φως του ηλιου, φαγητο σε καποιο μερος αγνωστο, κουβεντα, φιλια, ποθος..
μαλλον πρεπει να περιμενω, δεν ηρεθ ακομη η ωρα. αλλα και παλι δεν απογοητευομαι. συνεχιζω και πιστευω οτι το δικο μου ταιρι θα ερθει, ισως τωρα δεν ειναιη καταλληλη εποχη, ισως πρεπει να περιμενω..
αραγε...θα τα καταφερω?εγω λεω πως ναι.