η επανασταση της επαναστασης

ο πολυαγαπημενος λαος λεει χαρακτηριστικα: "μεγαλη μπουκια φαε, μεγαλη κουβεντα μην πεις..". τί ωραια που τοποθετειται!
οι συγγραφεις, οι καλλιτεχνες, οι μουσικοι, οι ανθρωποι που ολο κατι ψαχνουν και ποτε δε σταματουν μας βοηθουν να ξαναβρουμε τον προσανατολισμο μας στη διαδρομη της ζωης μας, που συνανταμαι πολλους αποπροσανατολιστικους φαρους.
ετσι λοιπον διαβασα στο πανεμορφο βιβλιο του Χρόνη Μίσιου "τα κεραμιδια σταζουν" το εξης απλο και χρησιμο. οτι δηλαδη οι επαναστασεις οι κοινωνικες πρεπει να γινονται απο ανθρωπους που ηδη εχουν κανει την προσωπικη τους επανασταση στη ζωη- δηλαδη εχουν συνειδητα τοποθετηθει σε μια πιο τιμια, ποιοτικη, ανθρωπινη ζωη, εχουν αξιες, εχουν προσωπο..-διαφορετικα για ποια επανασταση μπορουμε να μιλησουμε;τα μαζικα κινηματα χρειαζονται συνειδητοποιημενα ατομα που ξερουν τί κανουν και γιατί το κανουν-αλλιως η επανασταση αποτελειται απο προβατα. επαναστατουν ολοι;επαναστατω κι εγω. ποσο δικιο ειχε ο Μισσιος που μεσα απο το βιβλιο του καταθετει αιμα και καρδια οχι απλα ωραιες στοιχισμενες λεξεις..
κι οπως εχω μεθυσει απο τις σελιδες που διαβαζω αρχισω να φερνω το νου μου περιστατικα απο την καθημερινη ζωη, απο συμβαντα που προκαλουν συγχυση, ενταση ενω ειναι τοσο απλα στη λυση τους και λεω..μηπως ειναι πολυ νωρις να μιλαει ο κοσμος για επαναστασεις; μηπως τελικα αυτη η ανθρωποτητα ακομη δεν μπηκε στην εφηβεια της;μηπως η κοινωνικη συνειδηση επιμενει να ειναι αγουρη;
για να φτασω να επαναστατησω μαζι και με αλλους συνανθρωπους μου για καποιο κοινωνικο φαινομενο υποτιθεται οτι φερω και μια κοινωνικη συνειδηση τετοια που με ωθει στο να ειμαι συνεργατικος ανθρωπος, συμπονετικος, δραστηριος, τιμιος αλλιως για ποια επανασταση θα μιλησω; για να περω καποιο συνειδησιακο παρασημο η για να ανεβω στην εκτιμηση των συμπολιτων μου ή μηπως για να εχω ενα λογο να με σεβομαι;
γιανα το ξανασκεφτω..μου φταιει η κοινωνια που δεν προχωραει;πως θα αλλαξω κατι εξω απο εμενα αν εγω δεν αλλαξω πρωτη;αν δε μαθω να σκεφτομαι τον συνανθρωπο αληθινα και να μην ειμαι εγω η μονη κοσμικη προτεραιοτητα;
κι αν το φερω ακομη περισσοτερο στην καηθημερινοτητα μας- χρειαζεται πολυς κοπος για να περιμενεις τη σειρα σου να μπεις σε ενα λεωφορειο αφου πρωτα κατεβουν οι προηγουμενοι επιβαινοντες; να μαθεις να μην εκμεταλλευεσαι καταστασεις; να μην λες ψεματα οταν δεν υπαρχει λογο; να σεβεσαι και να τιμας την αγαπη που σου προσφερουν;να εισαι ανθρωπος χαρουμενος που υπαρχεις και πως και σημερα θα κανεις ο,τι καλυτερο για να δωσεις τον καλυτερο σου εαυτο, τον αληθινο σου εαυτο.ειναι δυσκολο να εισαι ενεργος πολιτης και οταν σου χρεωνουν προιοντα ή υπηρεσιες που δεν αγορασες να αντιδρας;να δεις με κατανοηση τον μεταναστη, τον παραπληγικο τον αβοηθητο και να κανεις αυτο που μπορεις απεναντι του; εμεις χτιζουμε κι εμεις γκρεμιζουμε, εμεις ειμαστε οι πολλοι- η εξουσια παιζει το ταμπουρλο για να χορευουμε εμεις και να μην καταλαβουμε ποτε τη δυναμη μας και αντιδρασουμε..
συμπερασμα;ας επαναστατησουμε απεναντι στο μικροκοσμο μας που μας πειθει οτι εχουμε τεραστια προβληματα και οτι τιποτα δεν αλλαζει. αυτη ειναι η μεγαλυτερη κοινωνικη ψευτια και απατη απεναντι στον εαυτο μας.η θανατηφορα ψευτια.γιατι πολυς κοσμος εζησε και πεθανε χωρις να γευτει την αληθινη ζωη. πολλες ψυχες αδικηθηκαν γιατι οι συνανθρωποι τους δεν του υποστηριξαν να διεκδικησουν το δικαιωμα τους να ζησουν. γιατι εγω κι εσυ πιστευαμε οτι τα προβληματα μας ειναι τεραστια¨ή μηπως το ψεμα μας;





ΠΟΤΕ ΘΑ ΠΕΤΑΞΟΥΜΕ?